Dader of verdachte
In discussies over strafbare feiten worden de termen ‘verdachte’ en ‘dader’ vaak door elkaar gebruikt. Dit kan leiden tot misverstanden over de overtuiging over de vraag of iemand het feit wel of niet heeft gepleegd. In de volksmond wordt een verdachte vaak aangeduid als een dader, wat niet noodzakelijkerwijs overeenkomt met de juridische realiteit. De termninologie heeft dan ook niets te maken met de persoonlijke overtuiging van de schrijver.
Een verdachte is een persoon die ervan verdacht wordt zich schuldig te hebben gemaakt aan een strafbaar feit, zoals geweld of seksueel misbruik. Deze verdachte wordt pas aangeduid als dader, als de rechter deze persoon daadwerkelijk schuldig heeft bevonden aan het ten laste gelegde feit. Zodra het proces is afgerond, kan de verdachte als dader worden aangeduid. Een verdachte heeft recht op een eerlijk strafproces en de ‘presumption of innocence’ geldt. Het vermoeden van onschuld, totdat schuld is bewezen. Een dader heeft niet het voordeel van dit vermoeden van onschuld. Hij of zij zal dus een straf opgelegd krijgen door de rechter.
Het is belangrijk om de juiste terminologie te gebruiken om misverstanden te voorkomen.
